Γκρί μανδύα φοράνε τα βουνά,
σαν μαντήλι στο λαιμό δεμένο.
Και θαυμάζουν τη λίμνη αντίκρυ,
που κι αυτή με ουρανό είναι ντυμένη.
Και καθρεφτίζει την ασχήμια του κόσμου ολάκερου.
Σαν πέφτει ο ουρανός στη λίμνη,
σβήνει·
Καπνός γίνεται και φιλιώνει με το χρόνο.
Γκρί φωτιά απλώνεται,
και ταξιδεύει στους αιώνες,
με τη βοήθεια του ανέμου και του ήλιου·
Θαύμα.
Γκρίζο το χρώμα τ'ουρανού.
Γκρίζο το χρώμα του νερού.
Γκρίζο το χρώμα τ'ονείρου.
Γκρίζο το χρώμα τ'αποχωρισμού.
Γκρίζο το χρώμα του χειμώνα.
Γκρίζο το χρώμα της χαμένης ηλιαχτίδας.
-Τελικά τί ειναι πρωτιμότερο;
Το γκρίζο ή το μαύρο;-
Όπου κι αν κοιτάξω ,
γκρίζο.
Τουλάχιστον
-αν με ρωτάς-
Το γκρί το βλέπεις.
Το μαύρο σε βλέπει·
Και σε τρώει.
