Έι εσύ, πού ήσουν τόσο καιρό;
Τριγυρνούσες καιρό εδώ ή τώρα εμφανίστηκες;
Σε έψαχνα καιρό αλλά δε σ'έβλεπα
Για μένα μη ρωτάς, δες και μόνος σου.
Δες πως κατέληξα,
ανήμπορος στο νεκροκρέβατο.
Ευτυχώς ήρθε εσύ.
Πάντα σκεφτόμουν την ημέρα αυτή.
Ξέρεις, ποιοί θα κλάψουν, ποιοί θα νοιαστούν.
Ευτυχώς έκλαψες και νοιάστηκες εσύ.
Μέσα στο κλάμα σου,όμως,
είδα ένα χαμόγελο.
Χάρηκα.
Έτσι το ήθελα.
Να φύγω όπως ήρθα,
μέσα σε γέλια και σε κλάματα.
Σε δάκρυα λύπης μα και χαράς.
Πες το και στους άλλους,
πως έφυγα μα να χαμογελούν.
Έπρεπε,όμως να φύγω για να έρθεις;
Μάλλον.
Δίκιο έχεις, δεν γινόταν αλλιώς.
Πως θα βρισκόμασταν εδώ μαζί;,
Έπρεπε να φύγω για να έρθεις.
Μυστήριο του κόσμου μάλλον θα ναι,
πως απ'τον θάνατο έρχεται ζωή.
Πάρε τη θέση μου τώρα, σε παρακαλώ.
Υπηρέτησε το θαύμα αυτό.
Ήθελα καιρό να ρθεις.
Είμαι έτοιμος.
Αντίο.
