Καλοκαίρι

Θυμός ..

Ψάχνω καιρό  δυό λόγια να πώ
Μα το ρημάδι τίποτα δεν βγάζει
Πως να γράψεις και να περιγράψεις
Τον κόσμο τον χτυπημένο τον χιλιομπαλωμένο
Που όλα καταρρέουν και προς τον γκρεμό παραπαίουν
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πια λιακάδα
Όπου κι αν κοιτάξεις το κεφάλι σου θ'αλλάξεις
Κάθε μέρα χάνουμε την ελπίδα σαν την ηλιαχτίδα
Που χάνεται το βράδυ σαν ένα ζεστό κρεβάτι
Ενός άστεγου παιδιού μετανάστη Αφρικανού
Τη χρεωκοπία επίσημα κλειδώσαν σαν άκακα σκυλιά μας μπαγλαρώσαν
Κι εκεί που 'ρθε το καλοκαιράκι κι ο Έλληνας προσπαθεί με το μεράκι
Να ηρεμήσει πως μπορεί όταν μαθαίνει ότι οι φασίστες έχουν τρελαθεί
Για τον φονιά τον Νορβηγό τώρα θέλω να σας πω
Άλλα τίποτα δε φτάνει την θλίψη για να γιάνει
Απλά εύχομαι όταν πεθάνει ο διαόλος μαζί του να τ'απολαμβάνει
Συγγνώμη αν ξέφυγα αλλά ήταν αναγκαίο να τα έγραφα
Και μην ανησυχείτε το θάρρος να παλέψετε βρείτε
Μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε το δίκαιο πίσω για να φέρουμε

.

Μια εικόνα από μια πολύ ιδιαίτερη βραδιά 

Αλήθειες..

Είναι αλήθεια ανούσιο να κάτσεις να σκεφτείς
Ποιός έφταιξε και τί,άκρη δε πρόκειται να βρείς
Τα πουλιά χαθήκαν πετάξαν μακρυά
Με αφήσαν μοναχό στου βράχου τη σκιά
Πραγματικά είναι ανάγκη κάπου να πιαστώ
Νιώθω σαν να πέφτω σε ατέλειωτο γκρεμό
Και εκεί που όλα είναι μαύρα
Κάτι βλέπω και γίνονται όλα άσπρα
Στου γκρεμού την άκρη
Μια γάτα βλέπω μ'ένα δάκρυ
Νιώθω να λυτρώνομαι
Σαν να αναζωπυρώνομαι
Της γάτας το όμορφο κ ανέμελο βλέμμα
Με πλάνεψε και με έσωσε απ'το τέρμα
Τώρα κάθε που βλέπω ένα γκρεμό
Κρατάω την στιγμή εκείνη σαν ένα φυλαχτό
Να με κρατάει γερό σωστό και ασφαλή
Τελικά εκείνο το συναίσθημα
Είναι αναγκαίο σε τούτη τη ζωή

Bratja

Πώς αλήθεια μπορείς να φέρεις κάτι χαμένο πίσω
Κάτι αγαπητό μα και μισητό στο ίσο
Πώς να σκεφτείς κάτι χαρούμενο αφού όλα είναι γκρί
Και το όνειρο σου πια ταξιδεύει από κελί σε κελί
Μοίαζει το δωμάτιο σαν να είναι μια απέραντη φυλακή
Και εσύ κολλημένος με τα χέρια και τα πόδια πάνω στη γη
Αν θα μπορούσες πίσω να πας τί θα άλλαζες
Θα ήθελες το χάμενο όνειρο σου να 'σώζες
Θα κοίταζες τον ουρανό και θα προσευχόσουν
Σαν τα χρώματα έτσι και εσύ να εξαφανιζόσουν
Πέρασανε όμως όλες οι εποχές
Και έσυ παρέμεινες στο χτες
Δε θες τίποτα να σκέφτεσαι
Ούτε κάτι πια να εύχεσαι
Μόνο να ησυχάσεις απ'όλες τις βουές
Να τις ηρεμήσεις με κρυφές ματιές
Και στην ηρεμία σου απάνω
Καταλαβαίνεις τι συμβαίνει εκεί πάνω
Πώς αλήθεια μπορείς να φέρεις κάτι χαμένο πίσω
Δε γίνεται γι'αυτό το φώς εκείνο κλείστο

Εικόνες

Και μιας και το θυμήθηκα ας συνοδεύσω τα συναισθήματα μου με μουσικές εικόνες.. Από μια πολύ ξεχωριστή βραδιά

Συναισθήματα

Καλημέρα.
Τα συναισθήματα πολλά και διάφορα
Χαρές ,λύπες,ευχές κι κατάρες
Στο μυάλο μου τριγυρνούν παράφορα
Ακούω να χτυπούνε τις καμπάνες
Και νιώθω σαν μαριονέτα στις ντουλάπες
Όμως δεν έχω φτάσει πουθενά
Κολημμένος με μια ξύλινη βέρα
Και καπού εκεί χάθηκε η φιέρα
Θέλω δυνατά να το φωνάξω
Πως ο,τι και να γράψω
Δεν θα είμαι πια στου δέντρου τη σκιά
Και θα χω πάλι τα μεγαλύτερα φτερά
Κάπως να ξεφύγω απ'αυτό το θυμικό
Τίποτα να μη ζητάει
Και μόνο για μένα να ρωτάει
Τους σπάγκους σας να σπάσω
Και να σας αποδράσω

Ετοιμαζόμαστε για αύριο ..

Καλησπέρα

Καλησπέρα λοιπόν. Ύστερα από σκέψη αποφάσισα να δημιουργήσω το ιστολόγιο αυτό για να ξεφύγω και εγώ από αυτά που το μυαλό μου βασανίζουν. Συγχωρέστε με εάν ξεφεύγω και στρέφομαι σε μια πιο λυρική γραφή απλά νιώθω πως έτσι είναι πιο άμεση η επαφή. Δεν το έχω ξανακάνει γι'αυτό βοηθήστε με κι εσείς να φύγει το κόμπλεξ μια ώρα πιο νωρίς ..

Και για πρώτη ανάρτηση θα γράψω κάτι που σκεφτόμουν και με την πίεση των πανελληνίων ..
- Μη μου λες τί να κάνω , μη μου λες να μαι καλά
  γιατί ίσως αύριο να μην έχω ούτε τα μισά
  Μη μου λες τί να κάνω , μη μου λες να φροντίζω για πολλά
  Ό,τι μου κατέβει θα κάνω δε θα μου κόψεις τα φτερά
  Μη μου λες τί να κάνω, μη με περιορίζεις
  Όρια δεν έχει ο ουρανός και γι'αυτά εσύ δε θα φροντίζεις
  Μη μου λες τί να κάνω, μη μου λες ποιό είναι το σωστό
  Γιατί στην αντίδραση απάνω μπορεί να πάω να σκοτωθώ
  Εγώ θα φροντίζω για εμένα , βάλτο καλά μες στο μυαλό
  Γιατί ο εγωισμός μου είναι κάτι ιερό
  Και μη με πάρεις για εγωιστή
  Απλά τα ιδανικά μου με κάνουν πολεμιστή

Καλησπέρα..

Παραφώνημα

Το παραφώνημα θα είναι το blog μου στο οποίο θα προσπαθώ να εκφράσω ό,τι με απασχολεί σαν έφηβο και πρώιμο ενήλικο και θα μοιράζομαι μαζί σας διάφορα πράγματα που με ενδιαφέρουν και ίσως απασχολήσουν και εσάς. Ο τίτλος ίσως σας μπέρδεψε , αλλά έτσι το φαντάζομαι κάτι άναρχο που αποτελείται από αιωρούμενες σκέψεις , κάτι παράφωνο .