Χρόνος (;)

Μην ανησυχείς . Φτάνουμε. Ο Χρόνος εδώ δεν υπάρχει. Χάθηκε επειδή προκαλούσε προβλήματα. Εμ, τα ήθελε. Πώς είναι δυνατόν κάτι τόσο ελαφρύ, ανυπόστατο, ανούσιο να θέλει να γίνει θεός και να κυριεύει τα πάντα; Ο Χρόνος έχασε απ'τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν έπρεπε να ανακατευτεί με τον άνθρωπο . Μια στιγμή μέσα στο άτελειωτο κουφάρι του αρκεί να γίνει ένας αίωνας. Τί αυθαίρετος που είναι! Γι'αυτό σου λέω ηρέμησε. Εδώ είμαστε μόνοι μας. Εγώ, εσύ , οι ψυχές μας και τα γυμνά μας σώματα. Και ο Ουρανός! Πως τον ξέχασα! Αχ να ταν ο Ουρανός στη θέση του Χρόνου. Μπλέ, γαλάζιος, κίτρινος , πορτοκαλί , κόκκινος , μαύρος , πανέμορφος! Και εδώ , κάτω απ'τον ουρανό με τα χίλια χρώματα φαίνεσαι τόσο όμορφη που θέλω να κλάψω. Άσε με να σε αγγίξω , να μαι σίγουρος ότι δεν είσαι ψέμα και ότι ο Χρόνος δεν με κοροϊδεύει πάλι . Ότι ο Ουρανός μου λέει αλήθεια. Ξέρεις, νομίζω πως οι δυο μας νικήσαμε τον Χρόνο. Του άξιζε αν με ρωτάς. Αλλά πάλι , ποιός είμαι εγώ για να ξέρω και να λέω κάτι τόσο αυθαίρετο; Μήπως είμαι εγώ ο Χρόνος; Μήπως είσαι εσύ; Μήπως είμαστε εμείς; Χάος

Μια τυχαία σκέψη

Χαμόγελα ψεύτικα ή αληθινά ; 

Δεν ξέρω πια.

Η αλήθεια είναι ψέμα

Ή

Το ψέμα έγινε αλήθεια;

Η αλήθεια και το ψέμα είναι λουλούδια.

Και τα δύο αλλάζουν.

Ο καιρός θα φταίει.

Είμαστε "ελεύθεροι"..

Απομόνωση..

Μεθυσμένες ορχιδέες

Αθωότητα

Two fellow fishermen..

Περιμένοντας..

Καρδιά μου αν με ακούς τώρα
Άκουσε με , σε περιμένω ώρα
Σε θέλω πια μαζί μου
Κι ας είσαι το πιο πικρό φιλί μου
Ψυχή μου σταμάτα να μεθάς
Και έτσι πια δεν θα πονάς
Ψέματα άντεξα πολλά
Δεν θέλω άλλα πονηρά
Άστρο μου ρίξε μια ματιά
Έχω χαθεί σε όνειρα κακά
Ψέμα μου μη με προδώσεις πάλι
Αλήθεια μου σε περιμένω πάλι..

Απόγνωση

Γεμάτα τα παράθυρα συναισθήματα
Δρόμους ανεβοκατεβαίνουν

Χαρά , λύπη , οργή , έρωτας
Μπαλωμένα στο ίδιο σεντόνι

Η καρδιά ζαλισμένη απ'το ποτό
Παραπατάει και πέφτει σε σαγόνια
Ρημαδιασμένη ξανασηκώνεται

Περπατάει ξανά δυνατή
Θ'αντέξει ή  είναι ένα ψέμα κ'αυτή;

Δεν αντέχω της βολής τη σιγή..

Όταν τα ψέμματα πεθαίνουν, γεννιούνται ωραίοι στίχοι

Τόσο

Το φως
τόσο παρεξηγημένο
Το σκοτάδι
τόσο υποτιμημένο
Η χαρά
τόσο λανθασμένη
Η λύπη 
τόσο αδικημένη
Ο έρωτας 
τόσο μπερδεμένος
Ο φόβος 
τόσο συνηθισμένος 

Αδυναμία

Άνεμος δυνατός έξω
μα μέσα μου τον νιώθω
Τη ψυχή μου γυρεύει
κάτι θέλει να κερδίσει
-όπως όλοι-
Ας τη βρει
χαμένη από καιρό . 

Χρόνος

Περνάει αυτός ο άτιμος ταξιδευτής
Δεν σου αφήνει περιθώριο για να σκεφτείς
Με το πλήρωμα του νικητής φαντάζει
Κάθε στιγμή που ζεις αρπάζει
Την προσθέτει στο κολλάζ της ζωής
Και εσύ σιωπηλός πρωταγωνιστής
Κοιτώντας τώρα παλιές εικόνες
Σε ταξιδεύει σε παλιούς χειμώνες
Σε φοβίζει μα και σε κάνει να γελάς
Και τα δύο αξίζει πάντα να κρατάς
Πάντα να κοιτάς στο χθες
Ίσως εκεί είναι αυτό που θες