Χρόνος (;)

Μην ανησυχείς . Φτάνουμε. Ο Χρόνος εδώ δεν υπάρχει. Χάθηκε επειδή προκαλούσε προβλήματα. Εμ, τα ήθελε. Πώς είναι δυνατόν κάτι τόσο ελαφρύ, ανυπόστατο, ανούσιο να θέλει να γίνει θεός και να κυριεύει τα πάντα; Ο Χρόνος έχασε απ'τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν έπρεπε να ανακατευτεί με τον άνθρωπο . Μια στιγμή μέσα στο άτελειωτο κουφάρι του αρκεί να γίνει ένας αίωνας. Τί αυθαίρετος που είναι! Γι'αυτό σου λέω ηρέμησε. Εδώ είμαστε μόνοι μας. Εγώ, εσύ , οι ψυχές μας και τα γυμνά μας σώματα. Και ο Ουρανός! Πως τον ξέχασα! Αχ να ταν ο Ουρανός στη θέση του Χρόνου. Μπλέ, γαλάζιος, κίτρινος , πορτοκαλί , κόκκινος , μαύρος , πανέμορφος! Και εδώ , κάτω απ'τον ουρανό με τα χίλια χρώματα φαίνεσαι τόσο όμορφη που θέλω να κλάψω. Άσε με να σε αγγίξω , να μαι σίγουρος ότι δεν είσαι ψέμα και ότι ο Χρόνος δεν με κοροϊδεύει πάλι . Ότι ο Ουρανός μου λέει αλήθεια. Ξέρεις, νομίζω πως οι δυο μας νικήσαμε τον Χρόνο. Του άξιζε αν με ρωτάς. Αλλά πάλι , ποιός είμαι εγώ για να ξέρω και να λέω κάτι τόσο αυθαίρετο; Μήπως είμαι εγώ ο Χρόνος; Μήπως είσαι εσύ; Μήπως είμαστε εμείς; Χάος