Εφιάλτης

Εφιάλτης

Αλυσίδες με έχουν δεμένο

αράγε τι να περιμένω;

Η απάντηση έχει πια χαθεί

τώρα μόνος είμαι στο κελί.

Κάθε βράδυ οι σκιές μου τρώνε το μυαλό

και κάθε πρωί αυτό ξανασυλλογιέται.

Πράγματα ανούσια, χαμένα πια από καιρό.

Αποφάσεις λάθος ή σωστές, όλες τις καταριέται.

Φως εδώ ούτε για δείγμα,

μονάχα αυτό το τυχαίο ποίημα,

δείχνει τη διέξοδο για πάνω

Θέλω να βγω προτού πεθάνω.

Ο τοίχος γεμάτος αλησμόνητες θύμισες

και ο χρόνος σε περιμένει ή πάει να τρέξει;

Διάολε, ας ήταν για λίγο να μου θύμιζες

πώς ήταν εδώ κάτω προτού βρέξει.

Μα να σπάω τα δεσμά

και λεύτερος τρέχω στα σκαλιά,

φως βλέπω μετά από καιρό,

μα με βρίσκω πάλι κάτω’δω.