Η μώβ παντελόνα του Νηρέα.

Θυμάμαι το βράδυ εκείνο

όταν η σκιά σου

σε πρόλαβε.

όταν ο φόβος 

σε έδιωξε.

Θυμάμαι το βράδυ εκείνο,

όταν οι κορδέλες

με ησύχασαν.

Όταν η ξεγνοιασιά 

με πρόδωσε.

Θυμάμαι το πρωινό εκείνο,

όταν ο χρόνος

σε βοήθησε.

Όταν το θαύμα 

σε μεγάλωσε.

Θυμάμαι το πρωινό εκείνο,

όταν το στέρνο μου

ζεστάθηκε.

Όταν η ψυχή μου

καταλάγιασε.

Παράξενο πράγμα η αγκαλιά.

Παραδίδεις για λίγο την ψυχή σου.

Το μόνο που περιμένεις,

είναι να την αγγίξουν.

Αγγίχτηκε.

Ξαφνιάστηκε.

Ανάβλυσε.

Χρωματίστηκε.

Πού ήταν όλα αυτά κρυμμένα;

Μυστήριο πράγμα η αγκαλιά.